Antoine-Louis Barye (1796-1875)
Antoine-Louis Barye (1796-1875) was een Franse beeldhouwer, bekend om zijn dierensculpturen. Zijn praktijk van schetsen in een natuurlijke omgeving, naar het voorbeeld van de dieren in de Jardin des Plantes in Parijs, bracht hem er geleidelijk toe ook de schilderkunst te beoefenen. Hij werd al vroeg in dienst genomen bij Fourier, een staalgraveur die stempels maakte voor de metalen onderdelen van de uniformen van het Grande Armée, leerde alle metaalbewerkingsambachten en werd een uitmuntend ciseleur In 1818 werd hij toegelaten tot de École des Beaux-Arts in Parijs, waar hij een klassieke opleiding kreeg in het atelier van de beeldhouwer François-Joseph Bosio en de schilder Antoine-Jean Gros. In 1820 ontving hij de tweede prijs van de Prix de Rome voor beeldhouwkunst voor zijn door God vervloekte Kaïn. In 1831 werd Barye bij het grote publiek bekend toen hij op de Salon de Tijger die een Gaviaal verslindt tentoonstelde, een gekweld en expressief werk dat hem meteen tot de eerste romantische beeldhouwer maakte, het alter ego van Eugène Delacroix in de schilderkunst, en de bewondering van de critici opwekte. Van dan af hield hij niet op meesterwerken te produceren, vaak van kleine afmetingen, die de collecties van amateurkabinetten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan verrijkten. In 1833 stelde Barye op de Salon zijn Leeuw met slang tentoon, een opdracht van de koning voor de tuin van de Tuilerieën, een allegorie van de monarchie die de opruiing verplettert, drie jaar na de Juli-revolutie.
De critici waren enthousiast, maar dat was niet noodzakelijk het geval bij zijn collega's. In een totale breuk met de academici die in die tijd het Instituut regeerden, opende Barye een gieterij en verdeelde hij zijn werk zelf, met de moderne technieken van zijn tijd. Zoals de romantische kunstenaars van zijn tijd, hield Barye van het exotische en van de Middeleeuwen. Hij verkoos brons boven marmer, dat hij te koud vond. Vanaf 1843 werd Barye's stijl verfijnder. Hij gaf zijn op Griekse modellen geïnspireerde menselijke figuren, zoals de bronzen groep van Theseus en de centaur Biénor, een energie en een beweging die past bij de romantische visie.
Barye's republikeinse ideeën weerhielden hem er niet van een relatie aan te knopen met Ferdinand-Philippe d'Orléans, voor wie hij een tafelmiddenstuk vervaardigde, een meesterwerk van de decoratieve kunsten uit die tijd. Hij werd een van de favoriete beeldhouwers van Napoleon III, tijdens wiens bewind hij monumentale werken maakte, zoals La Paix, La Force, La Guerre en L'Ordre voor de decoratie van het nieuwe Louvre-paleis en een ruiterstandbeeld van de keizer voor de loketten van het Louvre. Ondanks zijn commerciële activiteiten en zijn kunstbeoefening, die de leden van het Instituut in verwarring brachten, verwelkomden zij hem uiteindelijk in 1868 in hun rangen, en de kunstenaar genoot financieel succes en erkenning gedurende de laatste tien jaar van zijn leven.