Constans Léon Louis Aristide (1815-1871)
Louis-Aristide-Léon Constans was een 19e eeuwse Franse schilder, vooral bekend om zijn delicate schilderijen van bloemen. Hij exposeerde in de Parijse Salon tussen 1836 en 1848. Twee schilderijen van bloemen op perkament worden nu bewaard in het Museum voor Natuurlijke Historie in Parijs.
Tussen 1853 en 1863 werd Louis-Aristide-Léon Constans door de Manufacture de Sèvres ingehuurd om bloemen op porselein te schilderen. Tijdens het Tweede Keizerrijk (1851-1870) stond de Manufacture de Sèvres in het middelpunt van verhitte debatten over het al dan niet invoeren van oriëntaalse islamitische invloeden in de Franse decoratieve kunst, met name in de keramiekkunst.
Het was in het midden van deze controverses dat de schilder Louis Aristide Léon Constans, zijn vrouw en hun kinderen zich ontwikkelden. De schilder, die graag bloemen en stillevens afbeeldde, maakte schilderijen die hij vanaf 1836 tentoonstelde en die in de 21e eeuw nog steeds hoog gewaardeerd worden.
In 1853 werd hij door de Manufacture de Sèvres ingehuurd om bloemen op porselein te schilderen. Hij vestigde zich in Sèvres, in de Parijse voorsteden, op de linkeroever van de Seine, met zijn vrouw en twee dochters, ook schilders. Louis-Aristide-Léon Constans en zijn vrouw namen twee van de ongeveer veertig Iraanse studenten in huis die vanuit Perzië naar Frankrijk waren gestuurd om hun kennis van industriële technieken en processen te perfectioneren, zoals aanbevolen door de ambassadeur Farrokh Ghaffari bij zijn terugkeer naar Perzië in 1858.
De twee studenten in kwestie, Hedayat Oulla Khan Ghaffary en Cheykh Mohammed Naghi Aga - hun namen staan zo op Franse documenten uit die tijd - werden aangesteld bij de Manufacture de Sèvres. Op 14 augustus 1862 trouwden zij met de twee kunstenaressen Berthe en Elisa Léonie Constans.
In 1863 verliet Louis Aristide Léon Constans de Manufacture de Sèvres. Hij bereidde zich voor om met zijn vrouw de twee nieuwe echtparen naar Perzië te vergezellen. De heer Louis Aristide Léon Constans was als professor verbonden aan de Dar ol-Fonoun, het Koninklijk College van Teheran, waar hij de teken- en schilderkunst onderwees. Hij stierf in Teheran in 1871.