Josef Wenglein (1845 - 1919)
De schilder Josef Wenglein wordt beschouwd als een van de laatste grote landschapsschilders van de School van München van de 19e eeuw. Zijn werken zijn te vinden in vele musea en galeries in Duitsland en Polen (Bamberg, Berlijn, Keulen, Dresden, Frankfurt, Leipzig, Mainz, München, Münster, Schwerin, Wiesbaden, Wroclaw, Wuppertal, Würzburg).
Wenglein werd in 1845 in München geboren. Terwijl hij rechten studeerde aan de Ludwig-Maximilian Universiteit in München, volgde Wenglein reeds een artistieke opleiding aan de Academie voor Schone Kunsten.
Later wendde Wenglein zich volledig tot de kunst en in 1866 werd hij aangenomen als leerling in het atelier van de landschapschilder Johann Gottfried Steffan. Zijn meest vormende leraar was echter de schilder Adolf Heinrich Lier, wiens schilderschool Wenglein drie jaar bezocht en aan wie hij in 1868 hulde bracht met zijn schilderij Adolf Lier schildert aan de Kalter (Neue Pinakothek, München). Later werd Joseph Wenglein zelf professor aan de Academie voor Schone Kunsten in München.
Adolf Lier kwam in contact met de schilders van de School van Barbizon in Frankrijk en maakte ook zijn leerling Wenglein vertrouwd met hun plein air schilderkunst. Net als zijn meester liet Josef Wenglein zich inspireren door de motieven van zijn omgeving en schilderde hij de regio's van de Isar op verschillende tijdstippen van de dag en het jaar. Het uitgestrekte landschap van de Dachauer Moos, de nog in nevelen gehulde burcht Nymphenburg of de kalksteenrapers in de bedding van de Isar bij Tölz zijn slechts enkele voorbeelden van Wengleins gevoeligheid en zijn smaak voor de sfeer van een plek, die hij met sfeervolle kleuren en doeltreffende contrasten wist weer te geven.
Josef Wenglein stierf in Bad Tölz in 1919. Onder zijn leerlingen in München was de impressionist Otto Reiniger.