André Devambez werd in 1867 in Parijs geboren. Zijn vader Edouard begon als graveur en stichtte daarna de uitgeverij Devambez, die zeer beroemd werd aan het eind van de 19e eeuw. André toonde al snel talent voor tekenen terwijl hij met zijn vader samenwerkte. Hij wilde kunstenaar worden en volgde een opleiding aan de École des Beaux-Arts in Parijs en vervolgens bij Benjamin Constant aan de Académie Julian, die hij enkele jaren eerder had opgericht.

Devambez werd aangetrokken door moderne onderwerpen die kenmerkend waren voor de rages van zijn tijd, zoals de luchtvaart, de metro, de cinematograaf en de grote Parijse theaters, maar hij was ook geïnteresseerd in geschiedenis en droomwerelden. Hij componeerde veel werken door te kiezen voor duizelingwekkende perspectieven waarin de personages soms in veelvoud verspreid in zijn decors verschijnen. De invloed van stripverhalen, luchtfotografie en cinema laat zich raden. Een van de beroemdste voorbeelden van zijn originele opvattingen is La Charge (De Last) in het Musée d'Orsay. Devambez verbleef vier jaar in de Villa Medici nadat hij in 1890 de Prix de Rome had gewonnen. Zijn groeiende reputatie gaf hem toegang tot officiële opdrachten. In 1911 werd hij tot ridder van het Legioen van Eer geslagen. Hij werkte als illustrator mee aan perstitels als Le Rire of L'Illustration en maakte talrijke tekeningen om, vaak met grote fantasie, korte verhalen en kinderboeken te illustreren.

André Devambez was 47 jaar oud toen hij in 1914 werd gemobiliseerd. Hij werkt voor verschillende tijdschriften, waaronder l'Illustration, waarvoor hij in december naar het Picardische front vertrekt. In januari meldde hij zich als vrijwilliger. André Devambez wordt zo ernstig gewond door meerdere granaatscherven in juni 1915. Hij werd naar achteren gerepatrieerd en bijna een jaar lang behandeld in het Hôpital de la Pitié in Parijs. Zijn verwondingen zullen hem zwaar treffen en hem belangrijke naweeën bezorgen, waardoor hij bijvoorbeeld niet te lang rechtop kan staan.

Ook nadien bleef de oorlog een bron van inspiratie voor André Devambez. Zijn verwondingen dwongen hem zich te concentreren op kleine schilderijen, maar toen hij in de jaren twintig zijn capaciteiten hervond, maakte hij een monumentale triptiek getiteld La Pensée aux absents waarin hij de pijn van vrouwen en de eenzaamheid van strijders belichtte. Hij bleef talrijke tekeningen maken voor kunstpublicaties en als illustrator meewerken aan tijdschriften. Hij gaf les aan de École des Beaux-Arts en werd lid van het Institut in 1929. In 1934 benoemde het nieuwe Ministerie van Luchtvaart hem tot officiële schilder. In de daaropvolgende jaren werd hij lid van de jury van de Société des Artistes Français. Hij stierf in 1943 aan kanker.