Per Wickenberg (1812 - 1846)

Wickenberg was born in Malmö, Sweden. He was the son of an army officer. He showed an early talent for drawing and painting and began taking private lessons when he was thirteen. After completing his secondary education in 1830, he helped support his family by selling goods from the barges in Malmö. The following year, friends and family raised enough money for him to enrol at the Royal Swedish Academy of Fine Arts.

Despite this financial assistance, after a time in Stockholm he found himself in financial difficulty, which was lessened somewhat when he was offered lodging with the family of Michael Anckarsvärd (1742-1838), a military officer who was also a part-time artist.

He also received support from Johan Gustaf Sandberg (1782–1854) which proved critical, as well as from the new Swedish Association for Art which had been founded in 1832. During a cholera epidemic in 1834/35, he was able to stay at a farm in Närke owned by Johan Anckarsvärd.

In 1836, he developed some type of eye disease. Once again, members of the Anckarsvärd family came to his rescue and collected the funds necessary for him to visit the spa in Töplitz for a cure. After his recovery, he spent some time in Berlin.

Soon after, he went to Paris where he shared a studio with the artist Olof Johan Södermark (1790-1848), until he was able to afford his own on the Rue Saint-Honoré. He soon attracted a wealthy clientele and was able to obtain a larger studio on the Rue de la Bienfaisance in Paris. In 1838, he was awarded a gold medal at the Paris Salon. The following year, he was named a member candidate at the Académie royale de peinture et de sculpture and received full membership in 1842, the same year he was awarded the Royal Order of Vasa in Sweden.

He had been travelling around France and the Low Countries and in 1843 had a brief stay in London. During this time, he suffered from increasingly poor health and his eye disorder recurred every year, leaving him unable to paint. When he was diagnosed with tuberculosis, he moved to Nice, then to the Pyrenees mountain resort of Eaux-Bonnes seeking a cure. It was to no avail, and he died in nearby Pau in 1846, aged only thirty-four.

His works may be seen at the Nationalmuseum, Nordiska museet and the Musée du Luxembourg, among many others.Wickenberg werd geboren in Malmö, Zweden. Hij was de zoon van een legerofficier. Hij had al vroeg talent voor tekenen en schilderen en begon op zijn dertiende privélessen te nemen. Nadat hij in 1830 zijn middelbare schoolopleiding had voltooid, hielp hij zijn familie te onderhouden door goederen te verkopen vanaf de schuiten in Malmö. Het jaar daarop brachten vrienden en familie genoeg geld bijeen om hem in te schrijven aan de Koninklijke Zweedse Academie voor Schone Kunsten.

Ondanks deze financiële steun kwam hij na enige tijd in Stockholm in financiële moeilijkheden, die enigszins werden verlicht toen hij onderdak kreeg bij de familie van Michael Anckarsvärd (1742-1838), een militaire officier die ook parttime kunstenaar was.

Hij kreeg ook steun van Johan Gustaf Sandberg (1782-1854), die kritisch bleek, en van de nieuwe Zweedse Vereniging voor Kunst, die in 1832 was opgericht. Tijdens een cholera-epidemie in 1834/35 kon hij logeren op een boerderij in Närke van Johan Anckarsvärd.

In 1836 kreeg hij een soort oogziekte. Opnieuw schoten leden van de familie Anckarsvärd hem te hulp en zamelden het geld in dat nodig was om hem voor genezing naar het kuuroord in Töplitz te laten gaan. Na zijn herstel verbleef hij enige tijd in Berlijn.

Kort daarna ging hij naar Parijs, waar hij een atelier deelde met de kunstenaar Olof Johan Södermark (1790-1848), totdat hij zich een eigen atelier in de Rue Saint-Honoré kon veroorloven. Al snel trok hij een rijke clientèle aan en kon hij een groter atelier betrekken in de Rue de la Bienfaisance in Parijs. In 1838 kreeg hij een gouden medaille op de Parijse Salon. Het jaar daarop werd hij benoemd tot kandidaat-lid van de Académie royale de peinture et de sculpture en hij werd volledig lid in 1842, hetzelfde jaar waarin hij in Zweden de Koninklijke Orde van Vasa ontving.

Hij had rondgereisd in Frankrijk en de Lage Landen en in 1843 een kort verblijf in Londen gehad. In deze periode leed hij aan een steeds slechtere gezondheid en zijn oogaandoening kwam elk jaar terug, waardoor hij niet kon schilderen. Toen tuberculose bij hem werd geconstateerd, verhuisde hij naar Nice en vervolgens naar het Pyreneese bergdorp Eaux-Bonnes op zoek naar genezing. Het mocht niet baten en hij stierf in het nabijgelegen Pau in 1846, slechts vierendertig jaar oud.

Zijn werken zijn onder meer te zien in het Nationalmuseum, het Nordiska museet en het Musée du Luxembourg.