Op 29 september 1875 werd Guido Righetti geboren in Milaan. Via zijn moeder behoorde Guido Righetti tot de hogere middenklasse van Noord-Italië, die zich al vroeg achter het idee van Italiaanse eenheid schaarde. In zijn jeugd bezocht hij Casa Ricordi, een gerenommeerde muziekuitgeverij, waar hij ongetwijfeld in aanraking kwam met schilders, dichters en musici in artistieke en literaire kringen.

Na zijn klassieke studies raakte Righetti geïnteresseerd in tekenen, en dieren werden het middelpunt van zijn werk. Hij observeert zijn onderwerpen uit de eerste hand, zowel in de dierentuin van Milaan als in het natuurhistorisch museum. Dankzij zijn fortuin kan hij zich volledig wijden aan zijn passie, het beeldhouwen van dieren. Geadviseerd door Prins Paul Troubetzkoy, een familievriend en succesvol beeldhouwer die in die tijd les gaf aan de Academia Brera, wiens invloed voor een aanzienlijke tijd was, vond hij al snel zijn eigen stijl. Righetti werkt in klei, was en plastiline en beeldt vaak de dieren uit die het landhuis van zijn familie in San Salvatore omringen. Zijn zeer vloeiende touch, die een fluweelachtig uiterlijk geeft aan het oppervlak van zijn bronzen, zorgt ervoor dat we kunnen spreken van impressionisme over zijn beeldhouwwerk. Hij weet ook hoe hij persoonlijkheid en expressie moet geven aan elk van zijn modellen. Na verloop van tijd verhuisde hij naar San Salvatore, het landhuis van zijn familie, op de kale hoogten van de berg Erba. Het huis was ooit een kapucijnenklooster.

Hij werd erg populair tijdens het interbellum, toen de Italiaanse regering en vooral de gemeente Milaan beelden van hem bestelden om parken, fonteinen en thermale baden te versieren. Hij nam echter op geen enkele manier deel aan de verheerlijking van het regime. Hij leefde als een kluizenaar en trok zich terug in de hermitage van San Salvatore in de hoge Brianza vallei, die toebehoorde aan zijn familie, waar hij het grootste deel van zijn leven doorbracht in vruchtbare eenzaamheid. Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog bleek echter desastreus voor zijn bloeiende carrière. Verschillende van zijn werken werden vernietigd tijdens het bombardement op Milaan in 1943 en andere werden uit musea verwijderd om brons terug te winnen. Veel van zijn werken werden omgesmolten om metaal terug te winnen voor de oorlogsinspanningen.

Geruineerd door de oorlog moest hij in 1950 zijn kluizenaarswoning verlaten om weer in Milaan te gaan wonen. Door het moeilijke economische en politieke klimaat kreeg hij geen beeldhouwopdrachten meer. Er is weinig bekend over Righetti's productie na de oorlog, want de kunstenaar en zijn sculpturen verdwenen in de obscuriteit. Hij stierf in 1958 in Milaan, vergeten en bijna berooid.